De Raad van State

“Gisteren hadden we een intensieve dag bij de Raad van State. Samen met onze advocaat hebben we ons verhaal duidelijk en volledig kunnen presenteren en toelichten. De drie rechters waren goed ingelezen en voorbereid en stelden uiteraard nog enkele kritische vragen, wat positief is. Nu is het wachten op de uitspraak, maar mijn gevoel zegt dat deze keer in ons voordeel zal zijn en mogelijk als jurisprudentie voor de hele recyclingindustrie kan dienen. We hopen dat de uitspraak binnen zes weken komt en er geen vertraging zal zijn. We wachten vol spanning, maar ook met vertrouwen, de uitspraak af.” Quote van onze CEO Huib van Gulik op LinkedIn

Deze zaak is niet alleen belangrijk voor ons, het is belangrijk voor alle Nederlandse recyclers..

Hebben jullie een einde afval voor jullie materialen ontvangen, lees die dan nog eens goed en je zal de volgende tekst erbij zien staan: Het is de houder van de afvalstoffen die aan dient te tonen dat de stof of het voorwerp voldoet aan de bovenstaande criteria. Tot zover geen probleem, dit zijn de criteria vanuit de Wet milieu en Kaderrichtlijn afvalstoffen.

Daarnaast is het van belang om het bevoegde gezag te betrekken bij het bepalen van de status van het materiaal. Daarvoor kunt u de betrokken omgevingsdienst benaderen indien u voornemens bent het materiaal binnen Nederland te verhandelen. Ook hier zal je met de omgevingsdienst dit prima kunnen bespreken, al kan je je afvragen waarom je voor Nederland deze einde afvalstatus nodig hebt. Je kan het immers gewoon met een begeleidingsbrief versturen en zodra het in een product is verwerkt, heeft het niet meer de status van afval.

Indien u het exporteert naar het buitenland, is de ILT het bevoegde gezag. Als ILT de Kaderrichtlijn en Wet Milieu zou respecteren, dan is dit ook geen probleem. Of denk je “allemaal veel gedoe” dan stuur je het met een Annex VII binnen Europa onder EU3011

Het is verder van belang om na te gaan of de bevoegde autoriteit in het land van bestemming het materiaal (ook) beschouwt als secundaire grondstof. Zo niet, dan is het strengste regime bepalend en dient u het alsnog als afvalstof over te brengen. Hier gaat het natuurlijk mis. Als je recyclaat als grondstof naar bijvoorbeeld Amerika wil sturen, dan zou je dus aan de autoriteiten in Amerika moeten gaan vragen of ze jouw recyclaat ook als grondstof zien. Naast dat je waarschijnlijk geen enkele reactie krijgt als je deze overheidsinstanties aanschrijft, zullen ze zich afvragen waarom je deze verklaring nodig hebt, want geen enkel ander land vraagt daarnaar. Er is geen standaard “loket” zoals je bij kennisgevingsprocedures hebt dus je zakt in een moeras waar je niet meer uitkomt.

De materialen die we binnen Europa als secundaire grondstof zien, zijn kwalitatief goed, bevatten geen zorgwekkende stoffen en in de regel zijn ze REACH compliant. Dan zouden ze in de rest van de wereld ook zeker deze status verdienen, of zien we dit verkeerd, komen we van een andere planeet, of is de standaard die we in Nederland van een product dat we als einde afval benoemen zo laag dat we het niet zonder toestemming van buitenlandse autoriteiten kunnen versturen?

Natuurlijk zijn er ook grote groepen mensen die zeggen “we moeten ons recyclaat in Nederland of Europa houden”. Ja, super, als de markt ervoor is, dan doen we dat natuurlijk. Wat is echter het geval? We importeren natuurlijk erg veel in Europa en al deze materialen kunnen we na recycling niet volledig binnen Europa gebruiken. Het is dus of een deel van ons recyclaat gebruiken voor export of niet recyclen en naar de verbrandingsovens.

De media volgt het proces op de voet! Onze dank is groot.